زردرویی کشیدن
لغت‌نامه دهخدا
زردرویی کشیدن . [ زَ ک َ / ک ِ دَ ] (مص مرکب ) خجالت کشیدن . شرمندگی . شرمساری :
زردرویی می کشم زآن طبع نازک بی گناه
ساقیا جامی بده تا چهره را گلگون کنم .
هرکه در مزرع دل تخم وفا سبز نکرد
زردرویی کشد از حاصل خود وقت درو.
زردرویی بکشد هرکه حجابی دارد
غنچه تا گل نشود رنگ نمی گرداند.
زردرویی می کشم زآن طبع نازک بی گناه
ساقیا جامی بده تا چهره را گلگون کنم .
حافظ.
هرکه در مزرع دل تخم وفا سبز نکرد
زردرویی کشد از حاصل خود وقت درو.
حافظ.
زردرویی بکشد هرکه حجابی دارد
غنچه تا گل نشود رنگ نمی گرداند.
ملا مفرد همدانی (از آنندراج ).
