زرق سجاده

زرق سجاده . [ زَ س َج ْ جا دَ / دِ ] (ص مرکب ) که عبادت از روی ریا و مکر کند. که به ریا و دروغ سجاده اندازد و نماز گزارد. ریاکار. زرق ساز :
که ای زرق سجاده ٔ دلق پوش
سیه کار دنیاخر و دین فروش .

سعدی (بوستان ).

رجوع به زرق و دیگر ترکیبهای آن شود.