زشترویی
لغتنامه دهخدا
زشترویی . [ زِ ] (حامص مرکب ) زشت روئی . بدشکلی و بدرویی . (ناظم الاطباء). قباحت منظر. بدگلی . مقابل خوشگلی و وجاهت . (فرهنگ فارسی معین ) :
تو گویی تا قیامت زشت رویی
بر او ختم است و بر یوسف نکویی .
رجوع به ماده ٔ قبل ، زشت و دیگر ترکیبهای آن شود.
تو گویی تا قیامت زشت رویی
بر او ختم است و بر یوسف نکویی .
سعدی (گلستان ).
رجوع به ماده ٔ قبل ، زشت و دیگر ترکیبهای آن شود.