زمین زاده
لغتنامه دهخدا
زمین زاده . [زَ دَ / دِ ] (اِخ ) آن حضرت صلی اﷲ علیه و آله . (ناظم الاطباء). محمد مصطفی (ص ). (آنندراج ). || (ن مف مرکب ، اِ مرکب ) جمله ٔ موجودات . (آنندراج ). || آدمی زاده . بشر. (ناظم الاطباء). || خاکسار. (ناظم الاطباء). || وحید دستگردی «خاک زمین زاده » را در این بیت نظامی :
بازده این وام فلک داده را
طرح کن این خاک زمین زاده را.
جسم معنی کرده است . رجوع به مخزن الاسرار نظامی چ وحید ص 168 شود.
بازده این وام فلک داده را
طرح کن این خاک زمین زاده را.
جسم معنی کرده است . رجوع به مخزن الاسرار نظامی چ وحید ص 168 شود.