زنایانیدنلغتنامه دهخدازنایانیدن . [ زِ دَ ] (مص ) شخولیدن و صفیر زدن . || صفیر زدن اسب را. || زنونیدن کنانیدن سگ و گرگ را. (ناظم الاطباء). به همه ٔ معانی رجوع به لسان العجم شعوری ج 2 ص 45 شود.
