زنده گردیدن

زنده گردیدن . [ زِ دَ / دِ گ َ دَ ] (مص مرکب ) زنده شدن . زنده گشتن . حیات یافتن :
وگر این شب درازم بکشد در آرزویت
نه عجب که زنده گردم به نسیم صبحگاهی .

سعدی .

جز حسرت آنکه زنده گردم
تا پیش بمیرمت دگر بار.

سعدی .

بسوزاندم هر شبی آتشش
سحر زنده گردم به بوی خوشش .

سعدی .

- زنده گردیدن ملک ؛ احیای آن ، سامان و رونق یافتن آن : اگر امیر بیند در این باب فرمانی دهد، چنانکه از دیانت و همت وی سزد تا... آن اوقاف زنده گردد و ارتفاع آن به طرق وسبل رسد. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 37).
- زنده گردیدن نبات ؛ سبز و باطراوت شدن آن :
به نسیم صبح باید که نبات زنده گردد
که جماد و مردگان را خبر از صبا نباشد.

سعدی .