زنودوتی
لغتنامه دهخدا
زنودوتی . [ زِ ن ُ دُ ] (اِخ ) شهری در بین النهرین که جبار آن شهر بنام آپولونیوس با کراسوس جنگید و صد رومی را بکشت ولی در پایان شکست خورد و این شهر بدست رومیان تاراج گردید و کراسوس مردم این شهر را چون بردگان فروخت . (از تاریخ ایران باستان ج 3 ص 2298).
