زنگک

زنگک . [ زَ گ َ ] (اِ) که در چشم کشند. صداء. (مهذب الاسماء، یادداشت بخط مرحوم دهخدا): الصداء؛ زنگار آهن و زنگک که در چشم کشند. (ربنجنی ، یادداشت ایضاً). سیاهی که در چشم کشند. (ایضاً). قسمی سیاهی که کمی به سبزی زند و زنان بدان ابروها سیاه کنند. سرمه سنگ است ، آنگاه که از وی ابروان و خط پشت لب بالا را رنگین کنند. نوعی سیاهی چون سرمه که زنان از آن موی ابرو سیاه کنند یا خال بر رخسار نهند زینت را. (از یادداشتهای بخط مرحوم دهخدا).