زنینه
لغتنامه دهخدا
زنینه . [ زَ نی ن َ / ن ِ ] (ص نسبی ، اِ) زن . امراءة. (فرهنگ فارسی معین ). از جنس زن :
که از دستش نخواهد رست یک تن
اگر مردینه باشد یا زنینه .
نیز همان شب زنینه ای خواب دید. (معارف بهاء ولد،از فرهنگ فارسی معین ).
که از دستش نخواهد رست یک تن
اگر مردینه باشد یا زنینه .
ناصرخسرو.
نیز همان شب زنینه ای خواب دید. (معارف بهاء ولد،از فرهنگ فارسی معین ).