زن و بچه
لغت‌نامه دهخدا
زن و بچه . [ زَ ن ُ ب َچ ْ چ َ / چ ِ ] (ترکیب عطفی ، اِ مرکب ) زن و فرزند. اهل و عیال . (فرهنگ فارسی معین ). اهل و عیال . (یادداشت بخط مرحوم دهخدا).
- زن وبچه دار ؛ دارنده ٔ زن و بچه . مردی که زن و اولاد دارد. صاحب همسر و فرزند. (فرهنگ فارسی معین ). که تکفل اهل و عیال دارد.
- زن وبچه دار ؛ دارنده ٔ زن و بچه . مردی که زن و اولاد دارد. صاحب همسر و فرزند. (فرهنگ فارسی معین ). که تکفل اهل و عیال دارد.
