زهو
لغتنامه دهخدا
زهو. [ زُ هَُ وو ] (ع اِمص ) تری و تازگی و درخشش شکوفه ٔ گیاه . (منتهی الارب ) (از آنندراج ) (ناظم الاطباء). || (اِ) غوره ٔ خرما زرد و سرخ . (منتهی الارب ) (از آنندراج ). تسمیةً بالمصدر، غوره ٔ خرمای ملون . (از اقرب الموارد). رجوع به ماده ٔ بعد شود.
