زوارکشلغتنامه دهخدازوارکش . [ زُوْ وا ک َ / ک ِ ] (نف مرکب ) در تداول عامه ، آنکه در مزارهای متبرکه زایرین را راهنمایی کند یا بخانه ٔ خود میبرد و یا به آنان خانه و اثاث به کرا دهد. (یادداشت بخط مرحوم دهخدا).
