زوافرلغتنامه دهخدازوافر. [ زَ ف ِ ] (ع ص ، اِ) کنیزکان که در مشک آب کشند. || زوافر مجد؛ اسباب و امور که بدان مجد قوت گیرد. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (آنندراج ) (از اقرب الموارد). || ج ِ زافرة. (اقرب الموارد). رجوع به زافرة شود.
