زوزکةلغتنامه دهخدازوزکة. [ زَ زَ ک َ ] (ع مص ) جنبانیدن زن هر دو سرین و پهلو را در رفتار. (منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء). || (ص ) زن شتاب پیشی و سبقت گرفته . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (از ناظم الاطباء).
