زوعة
لغتنامه دهخدا
زوعة. [ ع َ ] (ع اِ) پاره ای از گیاه خشک میان گیاه تر. || گوشت برهم نشسته . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). || (ص ) سبک و چست از مردم و جز آن . ج ، زُوَع . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). رجوع به زُوَع شود.
