زچه

زچه . [ زَ چ َ / چ ِ ] (ص ، اِ) زن نوزای ، لغتی (لهجه ای ) است در زجه (زنی که زاییده باشد تا چهل روز). (از آنندراج ) (از برهان قاطع) (از ناظم الاطباء). مخفف زاچه است . (فرهنگ نظام ). عورت نوزاییده را گویند تا چهل روز. (جهانگیری ). زن را گویند تا چهل روز. (جهانگیری ). زن نوزاینده . (غیاث اللغات ). نُفَساء. نَفْسا. نَفَساء. (منتهی الارب ). خرسه ، خرصه ، خویاء، خویه ، فئرة؛ طعام زن زچه . تفویر؛ فیره ساختن زچه را. (از منتهی الارب ): خرس . خرص . خوی . فئر.
- زچه شدن ؛ نفاسة. زایسپانی . رجوع به نفس و زایسپانی و زچکی شود.