زیاده کردن
لغت‌نامه دهخدا
زیاده کردن . [ دَ / دِ ک َ دَ ] (مص مرکب ) افزودن . ازدیاد. تکثیر. بسیار کردن . فزودن . علاوه کردن . (یادداشت بخط مرحوم دهخدا). افزودن و اضافه کردن و علاوه نمودن . (ناظم الاطباء). معروف است . (غیاث ) : دشمن به ملاطفت دوست نگردد بلکه طمع زیاده کند. (گلستان ).
نگار من چو درآید به خنده ٔ نمکین
نمک زیاده کند بر جراحت ریشان .
|| کنایه از کم کردن . (غیاث ). رجوع به ترکیب بعد شود.
- زیاده کردن خوان ؛ معروف . (آنندراج ).
- || در اصطلاحات ، کنایه از کم کردن . (آنندراج ) :
ترک ما کرد خواجه از دولت
دولتش را خدا زیاده کند .
خوان وصال دوست نعیمی است جاودان
بر ما مساز کم به رقیبان زیاده کن .
نگار من چو درآید به خنده ٔ نمکین
نمک زیاده کند بر جراحت ریشان .
سعدی (گلستان ).
|| کنایه از کم کردن . (غیاث ). رجوع به ترکیب بعد شود.
- زیاده کردن خوان ؛ معروف . (آنندراج ).
- || در اصطلاحات ، کنایه از کم کردن . (آنندراج ) :
ترک ما کرد خواجه از دولت
دولتش را خدا زیاده کند .
مخلص کاشی (از آنندراج ).
خوان وصال دوست نعیمی است جاودان
بر ما مساز کم به رقیبان زیاده کن .
؟ (از آنندراج ).
