زیباچهر

زیباچهر. [ چ ِ ] (ص مرکب ) خوبروی . جمیل . زیباروی :
قصه چون گفت ماه زیباچهر
در کنارش گرفت شاه به مهر.

نظامی .

حکم کردندراصدان سپهر
کان خلف را که بود زیباچهر.

نظامی .

چون چنان دید ماه زیباچهر
دست بر دست من نهاد به مهر.

نظامی .