زیرستا

زیرستا. [ س َ / س ِ ] (اِ مرکب ) این کلمه سه بار در اشعار منوچهری آمده و بصورت های زیرسه تا و زیروستا هم مضبوط است و معنی آن روشن نیست . مرحوم دهخدا در یادداشتی این کلمه را «زندوستا» و در یادداشتی دیگر «زیرسه تا» و «زیروستا» ضبط نموده اند و در یکی از اینها آرند: «لحنی است ؟ آلتی است از موسیقی ؟ نمیدانم . در بیت ذیل تأمل شود... شاید شواهد دیگری روشن کند - انتهی ». با توضیحی که در زیردوتا آمده ظاهراً این کلمه هم باید بمعنی سازی با سه سیم زیر (ضد بم ) باشد :
زندوافان بهی زند ز بر، برخوانند
بلبلان وقت سحر زیرستا جنبانند.

منوچهری .

هر فاخته ای ساخته نایی دارد
هر بلبلکی زیرستایی دارد.

منوچهری .

کبکان بر کوه به تک خاستند
بلبلکان زیرستا خواستند .

منوچهری .

رجوع به زیرستا و زیروستا و «ستا» و «سه تا» شود.