زینت ده
لغتنامه دهخدا
زینت ده . [ ن َ دِه ْ ] (نف مرکب )زینت گر. زینت دهنده . که آراید و پیراید :
پنهان شده روی در گلستان
زینت ده گلستانم اینست .
رجوع به زینت و دیگر ترکیبهای آن شود.
پنهان شده روی در گلستان
زینت ده گلستانم اینست .
نظامی .
رجوع به زینت و دیگر ترکیبهای آن شود.