ساسبلغتنامه دهخداساسب . [ س َ ] (ع اِ) سَسَب . درختی است که ازآن تیر سازند. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (المنجد). درختی است که از هند آورند و از آن کمان و تیر کنند.