ساق موزه
لغت‌نامه دهخدا
ساق موزه . [ ق ِ زَ / زِ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) ساقه ٔ چکمه . (فرهنگ ولف ) :
همیشه بیک ساق موزه درون
یکی خنجری داشتی آبگون .
حلقوم جوالقی چو ساق موزه ست
و آن معده ٔ کافرش چوخم غوزه ست .
بوالقاسم دست به ساق موزه فروکرد و نامه ای برآورد. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 369). چاوشان و مقرعه زنان تازیانه بر ساق موزه زدند. (سمک عیار ج 1 ص 39).
همیشه بیک ساق موزه درون
یکی خنجری داشتی آبگون .
فردوسی .
حلقوم جوالقی چو ساق موزه ست
و آن معده ٔ کافرش چوخم غوزه ست .
عسجدی .
بوالقاسم دست به ساق موزه فروکرد و نامه ای برآورد. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 369). چاوشان و مقرعه زنان تازیانه بر ساق موزه زدند. (سمک عیار ج 1 ص 39).
