سانتونین
لغتنامه دهخدا
سانتونین . [ ت ُ ] (اِ) سنتونین . ماده ٔکرم کش که از درمنه گیرند. رجوع به گیاه شناسی گل گلاب ص 266 شود. از جمله داروهائیست که یک خوراک آنها از ده سانتیگرم تا ده یک گرم است . (کارآموزی داروسازی ص 247). گردی است متبلور، بی بو، تلخ مزه ، بی رنگ ، ولی در مقابل نور زرد رنگ میشود و در آب غیر محلول است و در الکل و کلرفرم و روغن های چربی و اتر و قلیاها حل میشود. رجوع به درمانشناسی عطایی ج 1 ص 411 شود.