ساهکةلغتنامه دهخداساهکة. [ هَِ ک َ ] (ع ص ) مؤنث ساهک . || ریح ساهکة؛ باد سخت . ج ، سواهک ، و ساهکات . (اقرب الموارد) (منتهی الارب ).