سایه پرستلغتنامه دهخداسایه پرست . [ ی َ / ی ِ پ َ رَ ] (نف مرکب ) کنایه از شخصی باشد که پیوسته به فسق و فجور و کارهای ناشایسته بپردازد. (انجمن آرا) (آنندراج ). || زناکار. (ناظم الاطباء).
