سبزکرده
لغت‌نامه دهخدا
سبزکرده .[ س َ ک َ دَ / دِ ] (ن مف مرکب ) کنایه از نواخته . || کنایه از برکشیده . (آنندراج ) :
غافل ز حال طوطی شیرین زبان مباش
با سبزکرده های سخن سرگران مباش .
ز طوطیان شکر ناب را دریغ مدار
ز سبزکرده ٔ خود آب را دریغ مدار.
غافل ز حال طوطی شیرین زبان مباش
با سبزکرده های سخن سرگران مباش .
صائب (از آنندراج ).
ز طوطیان شکر ناب را دریغ مدار
ز سبزکرده ٔ خود آب را دریغ مدار.
صائب (از آنندراج ).
