سبز چراغلغتنامه دهخداسبز چراغ . [ س َ چ َ / چ ِ ] (ص مرکب ) چراغ سبز و تازه و پرنور : شد برافروخته چو سبز چراغ سبزدرسبز چون فرشته ٔ باغ .نظامی (هفت پیکر ص 197).
