سبز گردانیدن
لغتنامه دهخدا
سبز گردانیدن . [ س َ گ َ دَ ] (مص مرکب ) سبز کردن . رویانیدن . خرم وشاداب کردن گیاه : اخضار؛ سبز گردانیدن چیزی را. (منتهی الارب ). تخضیر. (تاج المصادر بیهقی ) :
همی آب بردم بر این دشت خویش
که تا سبز گردانم این کشت خویش .
رجوع به سبز کردن شود.
همی آب بردم بر این دشت خویش
که تا سبز گردانم این کشت خویش .
فردوسی .
رجوع به سبز کردن شود.