سبطانةلغتنامه دهخداسبطانة. [ س َ ب َ ن َ ] (ع اِ) نی میان کاواک که بدان مرغان را اندازند. (منتهی الارب ). نیزه ای است میان خالی که بدان مرغان را اندازند و آن را زَبَطانة نیز گویند. (از اقرب الموارد) (متن اللغة). رجوع به زبطانه شود.
