سبعه ٔ الوان

سبعه ٔ الوان . [ س َ ع َ / ع ِ ی ِ اَل ْ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) هفت رنگ مشهوره و آن سیاه و سپید و سرخ و سبز وزرد و کبود و گل گز که در این زمانه عباسی گویند. (غیاث ) (آنندراج ). || طعامهای هفت رنگ و آن از سنتهای فرعون است . (غیاث ) (آنندراج ) :
چند از نعیم سبعه ٔ الوان چو کافران
کار جحیم سبعه ز امعاء برآورم .

خاقانی .

|| کنایه از هفت آسمان . || کنایه از هفت طبقه ٔ زمین است . (آنندراج ). رجوع به سبع الوان شود.