سبک رو
لغت‌نامه دهخدا
سبک رو. [ س َ ب ُ ] (ص مرکب )سبک روی . بدگوهر. وقیح . پررو. بی شرم :
همه ساله تا بود خونریز بود
سبکرو و بدگوهر و تیز بود.
هر زمان تازه یکی دوست درآید ز درم
هم سبک روح بفضل و هم سبکروی بجاه .
همه ساله تا بود خونریز بود
سبکرو و بدگوهر و تیز بود.
فردوسی .
هر زمان تازه یکی دوست درآید ز درم
هم سبک روح بفضل و هم سبکروی بجاه .
فرخی (دیوان چ دبیرسیاقی ص 359).
