سبیع

سبیع. [ س ُب َ ] (اِخ ) موضعی است . (معجم البلدان ) :
باضت بحزم سبیع او بمرفضة
ذی الشیخ حیث تلاقی التلع فانسحلا.
عدی بن الرقاع العاملی (از معجم البلدان ).