ستم شکن
لغتنامه دهخدا
ستم شکن . [ س ِ ت َ ش ِ ک َ ] (نف مرکب ) کنایه از عادل . (آنندراج ). کسی که دفع ظلم کند :
زهی ستم شکنی کز حلاوت عدلت
دهان راحت کون و مکان شود شیرین .
زهی ستم شکنی کز حلاوت عدلت
دهان راحت کون و مکان شود شیرین .
عرفی (از آنندراج ).