ستیزه گر

ستیزه گر. [ س ِ زَ / زِ گ َ ] (ص مرکب ) عنید. (ملخص اللغات حسن خطیب ) (ترجمان القرآن ). ظالم . متعدی :
گفت اگر مانم این ستیزه گر است
گر کشم این حساب از آن بتر است .

نظامی .

غضب ستیزه گر و عقل قهرمان درخواب
شتر گسسته مهار است و ساربان در خواب .

صائب .