ستیهش

ستیهش . [ س ِ هَِ ] (اِمص ) لجاجت و ستیزندگی . (برهان ) (آنندراج ). جنگ و ستیزه . (غیاث ). اسم مصدر از ستیهیدن . (حاشیه ٔ برهان قاطع چ معین ) :
ای از ستیهش تو همه مردمان به مست
دعویت صعب و منکر و معنیت خام و سست .

لبیبی .

اندر ستیهش است بمن این زن
مینازدی بچادر و شلوارش .

ناصرخسرو.