ستی

ستی . [ س ِت ْ تی ] (ع اِ) برای خطاب به زن آید، یعنی ای شش جهات من ، یا آن ملحون است و صواب سیدتی است . (منتهی الارب ) (آنندراج ) :
ستی و مهستی را برغزلها
شبی صد گنج بخشی در مثلها.

نظامی .

هم سرش را شانه میکرد آن ستی
با دو صد مهر و دلال و دوستی .

مثنوی .

نیستم شوهر نیم من شهوتی
ناز را بگذار اینجا ای ستی .

مثنوی .

هین رها کن عشقهای صورتی
عشق بر صورت نه بر روی ستی .

مثنوی .

رجوع به ست شود.