سجایا
لغتنامه دهخدا
سجایا. [ س َ ] (ع اِ) ج ِ سجیة. خوها و عادتها. (غیاث ) (منتهی الارب ) :
کریم السجایا، جمیل الشیم .
دل داده ام بیاری عاشق کشی نگاری
مرضیة السجایا محمودة الخصائل .
رجوع به سجیة شود.
کریم السجایا، جمیل الشیم .
سعدی (بوستان ).
دل داده ام بیاری عاشق کشی نگاری
مرضیة السجایا محمودة الخصائل .
حافظ.
رجوع به سجیة شود.