سجسج

سجسج . [س َ س َ ] (ع ص ، اِ) زمین هموار خوش نه درشت نه نرم . || مابین طلوع فجر تا طلوع آفتاب . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). || هوای خوش نه سردو نه گرم . (منتهی الارب ). هوای معتدل نه گرم و نه سرد. (مهذب الاسماء): صفة الجنة و هوأها السجسج و کذا ظلل الجنة سجسج ؛ ای معتدل لا حرّ و لا قر، و یوم سجسج ؛روز نه سرد و نه گرم . (منتهی الارب ). گویند: یوم سجسج ؛ که نه گرم آزار دهنده باشد و نه سرد :
او قال للریح وَهْی َ تعصف کن
علی الوری سجسجاً لما عصفا.

(سندبادنامه ص 67).

نمیرک سلسال و ظلک سجسج .

(از محاسن اصفهان ص 116).