سحاب اصفهانی

سحاب اصفهانی . [ س َ ب ِ اِ ف َ ] (اِخ ) سیدمحمد حسینی متخلص به سحاب (متوفی سال 1222 هَ . ق .)، خلف صدق سیداحمد متخلص به هاتف . تذکره ٔ رشحات سحاب بنام نامی او است و قریب بیست و پنجهزار بیت دارد. فن عروض و قوافی و شعر را پیش پدر فرا گرفت . در اواسط عمر بمکه ٔ معظمه و مدینه ٔ طیبه رفته است . غزلیات او به نظر فتحعلیشاه رسید و او را مجتهد الشعرا لقب دادند، رساله ای نیز بنام «سحاب البکا» در مراثی و جنگهای حضرت سیدالشهداء بنظم و نثر تألیف کرده است . از جمله غزلیات اوست :
دانی چه اثر داشت دعای سحر ما
این بود که نگذاشت بعالم اثر ما.
رجوع به مجمع الفصحا ج 2 ص 207 و فهرست سپهسالار ج 2 ص 604 شود.