سحور زدن

سحور زدن . [ س َ زَ دَ ] (مص مرکب ) سحوری زدن :
اولاً وقت سحر زن این سحور
نیمشب نبود گه این شر و شور.

مولوی .

من هم از بهر خداوند غفور
میزنم بر در به امیدش سحور.

مولوی .

|| ضرب سحور :
تا بجوشد زین چنین ضرب سحور
در دُرافشانی و بخشایش بحور.

مولوی .

رجوع به سحوری زدن شود.