سخوط
لغتنامه دهخدا
سخوط. [ س َ ] (ع ص )مکروه . (غیاث ) (آنندراج ). بدین معنی در اقرب الموارد و منتهی الارب مسخوط آمده است . || در بیت زیر بمعنی نفرین شده و ملعون آمده است :
همچنان کَاصحاب فیل و قوم لوط
کردشان مرجوم چون خود آن سخوط.
همچنان کَاصحاب فیل و قوم لوط
کردشان مرجوم چون خود آن سخوط.
مثنوی .