سرادق
لغت‌نامه دهخدا
سرادق . [ س ُ دِ ] (ع اِ) سراپرده . ج ، سرادقات . (مهذب الاسماء) (منتهی الارب ) (دهار).سراپرده و شامیانه . (غیاث ) (ربنجنی ). و بعضی نوشته اند که این معرب سراپرده است . (آنندراج ) :
بنشین در بزم بر سریر به ایوان
خرگه برتر زن از سرادق کیوان .
مگر لشکرگه غلمان خلدند
سرادقشان زده دیبای اخضر.
این کعبه در سرادق شروان سریر داشت
وآن کعبه در حدیقه ٔ مکه قرار کرد.
و سرادق مزعفر در چهره ٔ هفت طارم اخضر کشید. (سندبادنامه ص 111). و سرادق جلال و حشمت او را به طناب تأیید مطنب و مقوم گردانید. (سندبادنامه ص 8). روز بر اوراق نرگس می غلتیدند و شب در سرادقات مسدس که از موم ساخته بودند می خفتند. (سندبادنامه ص 201).
بر آستان عبادت وقوف کن سعدی
که وهم منقطع است از سرادقات جلال .
پرتو نور از سرادقات جلالش
از عظمت ماورای فکرت دانا.
شه شرق بر که کشیده سرادق
دمیده شباهنگ از صبح کاذب .
ترا علم چو به قاضی القضاة میکردند
نبودرایت آفاق این سرادق نور.
|| خیمه ازپنبه . || غبار بلندرفته . (منتهی الارب ). گرد. (مهذب الاسماء). || دود بلند به چیزی گرد گرفته یا عام است . || هر چیز که محیط چیزی باشد. (منتهی الارب ).
بنشین در بزم بر سریر به ایوان
خرگه برتر زن از سرادق کیوان .
منوچهری .
مگر لشکرگه غلمان خلدند
سرادقشان زده دیبای اخضر.
ناصرخسرو.
این کعبه در سرادق شروان سریر داشت
وآن کعبه در حدیقه ٔ مکه قرار کرد.
خاقانی .
و سرادق مزعفر در چهره ٔ هفت طارم اخضر کشید. (سندبادنامه ص 111). و سرادق جلال و حشمت او را به طناب تأیید مطنب و مقوم گردانید. (سندبادنامه ص 8). روز بر اوراق نرگس می غلتیدند و شب در سرادقات مسدس که از موم ساخته بودند می خفتند. (سندبادنامه ص 201).
بر آستان عبادت وقوف کن سعدی
که وهم منقطع است از سرادقات جلال .
سعدی .
پرتو نور از سرادقات جلالش
از عظمت ماورای فکرت دانا.
سعدی .
شه شرق بر که کشیده سرادق
دمیده شباهنگ از صبح کاذب .
حسن متکلم .
ترا علم چو به قاضی القضاة میکردند
نبودرایت آفاق این سرادق نور.
نظام قاری .
|| خیمه ازپنبه . || غبار بلندرفته . (منتهی الارب ). گرد. (مهذب الاسماء). || دود بلند به چیزی گرد گرفته یا عام است . || هر چیز که محیط چیزی باشد. (منتهی الارب ).
