سراشیبلغتنامه دهخداسراشیب . [ س َ ] (ص مرکب ، اِ مرکب ) نشیب گاه و پستی . (آنندراج ). سرازیری . مقابل سربالا : ترا نفس رعنا چو سرکش ستوردوان میبرد تا سراشیب گور.سعدی .