سراوشانلغتنامه دهخداسراوشان . [ س َ اَ / اُو ] (نف مرکب ) سرافشان . رقصنده که حرکات سبک و ابلهانه کند : ای حجت خراسان کوته کن دست از هر ابلهی و سراوشانی .ناصرخسرو (دیوان چ تهران ص 478).