سرایان

سرایان . [ س َ ] (نف ، ق ) خوانندگی وگویندگی . (برهان ) (آنندراج ). سَراینده :
چو بلبل سرایان چو گل تازه روی
زشوخی درافکنده غلغل به کوی .

سعدی .

|| نغمه سرائی کنان . (برهان ) (آنندراج ). در حال سَراییدن :
به مسجد درآمد سرایان و مست
می اندر سر و ساتگینی بدست .

سعدی .