سرای سرور
لغتنامه دهخدا
سرای سرور. [ س َ ی ِ س ُ ] (ترکیب اضافی ، اِمرکب ) کنایه از بهشت . (برهان ) (آنندراج ) (شرفنامه ). || دنیا. (مجموعه ٔ مترادفات ص 165). || شراب خانه و خرابات . (برهان ) (آنندراج ) (رشیدی ). میخانه . (مجموعه ٔ مترادفات ص 350) :
سپیده دم که شدم محرم سرای سرور
شنیدم آیه ٔ توبوا الی اﷲ از لب حور.
سپیده دم که شدم محرم سرای سرور
شنیدم آیه ٔ توبوا الی اﷲ از لب حور.
ظهیر فاریابی (از انجمن آرا).