سرای فانیلغتنامه دهخداسرای فانی . [ س َ ی ِ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) کنایه از دنیا : تا باسماع کلام حکیم در کتاب کریم چشم اعتبار بگشایند و دل در این سرای فانی نبندند. (قصص الانبیاء ص 229).
