سربصحراداده

سربصحراداده . [ س َ ب ِ ص َ دَ / دِ ] (ن مف مرکب ) کنایه از دیوانه زیرا که در شهر آرام نگیرد. (آنندراج ) :
سربصحراداده ٔ چشم سیاه لیلی ام
چشم آهو حلقه ٔ زنجیر می باید مرا.

صائب (از آنندراج ).

ای زبون در حلقه ٔ زنجیر زلفت شیرها
سربصحراداده ٔ چشم خوشت نخجیرها.

صائب (از مفرد و جمع محمد معین ).