سردرپیش
لغت‌نامه دهخدا
سردرپیش . [ س َ دَ ] (ص مرکب ) خجل . (آنندراج ) :
کم ز حیوانات باشد پیش ارباب تمیز
آدمی کز انفعال جرم سردرپیش نیست .
|| متأمل . (آنندراج ). غمگین :
بنفشه وار نشستن چه سود سردرپیش
دریغ بیهده خوردن بدان دو نرگس مست .
|| سربزیر :
کمربندد قلم کردار سردرپیش و لب برهم
بهر حرفی که پیش آید به تارک چون قلم گردد.
مباش غره و غافل چو میش سردرپیش
که در طبیعت این گرگ گله بانی نیست .
|| بی اعتنا. سرکش :
دل منه بر جهان که دور بقا
میرود همچو سیل سردرپیش .
کم ز حیوانات باشد پیش ارباب تمیز
آدمی کز انفعال جرم سردرپیش نیست .
طاهر غنی .
|| متأمل . (آنندراج ). غمگین :
بنفشه وار نشستن چه سود سردرپیش
دریغ بیهده خوردن بدان دو نرگس مست .
سعدی .
|| سربزیر :
کمربندد قلم کردار سردرپیش و لب برهم
بهر حرفی که پیش آید به تارک چون قلم گردد.
سعدی .
مباش غره و غافل چو میش سردرپیش
که در طبیعت این گرگ گله بانی نیست .
سعدی .
|| بی اعتنا. سرکش :
دل منه بر جهان که دور بقا
میرود همچو سیل سردرپیش .
سعدی .
