سرسایه
لغت‌نامه دهخدا
سرسایه . [ س َ ی َ / ی ِ ] (اِ مرکب ) سایه ٔ سر :
فوق فلک و عرش بود پایه ٔ دیگر
این سایه کشد رخت به سرسایه ٔدیگر.
چو خامه سرخط آزادگی کسی دارد
که پاشکسته سرسایه ٔ نهال خوداست .
فوق فلک و عرش بود پایه ٔ دیگر
این سایه کشد رخت به سرسایه ٔدیگر.
محسن تأثیر (از آنندراج ).
چو خامه سرخط آزادگی کسی دارد
که پاشکسته سرسایه ٔ نهال خوداست .
محسن تأثیر(از بهار عجم ).
